پسوریازیس 

در بیماران مبتلا به پسوریازیس احتمال ابتلا به بیماری‌های زیر افزایش می‌یابد:
• آرتریت پسوریاتیک: این مشکل یکی از پیامدهای ناشی از پسوریازیس بوده و می‌تواند باعث آسیب به مفاصل شود. در برخی موارد عملکرد مفاصل به طور کلی از دست می‌رود که ممکن است ایجاد ناتوانی کند.
• مشکلات چشمی: برخی از اختلالات چشمی مثل التهاب ملتحمه (کانژاکتیویت)، التهاب پلک‌ها (بلفاریت) و التهاب بافت میانی چشم (یووئیت) در افراد مبتلا به پسوریازیس شایع‌تر است.

• چاقی: در افراد مبتلا به پسوریازیس به خصوص در افراد مبتلا به نوع شدید آن احتمال وجود چاقی بیشتر است. البته نحوه ارتباط چاقی و پسوریازیس با یکدیگر مشخص نیست. از یک طرف به نظر می‌رسد به دلیل احتمال وجود التهاب در افراد با وزن بالا ممکن است چاقی در بروز پسوریازیس نقش داشته باشد. ازطرف دیگر احتمال دارد به دلیل کاهش فعالیت افراد در اثر ابتلا به پسوریازیس، افزایش وزن و چاقی در آنها مشاهده شود.

• دیابت نوع دو: احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 در افراد مبتلا به پسوریازیس افزایش می‌یابد. هرچه شدت پسوریازیس بیشتر باشد، این احتمال نیز بالا می‌رود.

• فشار خون بالا: در افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بروز فشار خون بالا، افزایش می‌یابد.

• بیماری‌های قلبی، عروقی: در افراد مبتلا به پسوریازیس احتمال بروز بیماری‌های قلبی-عروقی دو برابر افرادی است که به این بیماری مبتلا نیستند. لازم به ذکر است، بیماری پسوریازیس و برخی داروهایی که برای درمان آن استفاده می‌شود نیز باعث افزایش احتمال بروز علائمی مثل سکته مغزی، ضربان قلب نامنظم، کلسترول خون بالا و گرفتگی عروق می‌شود.

• سندرم متابولیک: در سندرم متابولیک فشار خون بالا می‌رود، انسولین خون افزایش می‌یابد و میزان کلسترول غیرطبیعی است. این سندرم باعث افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی می‌شود.

• سایر بیماری‌های خود ایمنی: احتمال بروز بیماری سلیاک، اسکلروز و بیماری التهابی روده (بیماری کرون) در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر است.

• بیماری پارکینسون: احتمال ابتلا به این بیماری مزمن عصبی در افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر است.

• بیماری‌ کلیوی: پسوریازیس متوسط تا شدید با افزایش احتمال بیماری کلیوی مرتبط است.

• مشکلات روحی، روانی: پسوریازیس همچنین ممکن است کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری همچنین با افسردگی و کمبود اعتماد به نفس در ارتباط است. همچنین ممکن است فرد از حضور در اجتماع اجتناب کند.